مقدمه قرار کارشناسی : پیروزی در یک دعوا ، نیاز به ادله ای دارد که اثبات کننده ی ادعای مطرح شده باشد .
ادله ی طرح شده در دادگاه ، باید معتبر بوده و بتواند قاضی رسیدگی کننده به پرونده را قانع نماید .
در قانون ایین دادرسی مدنی ، ادله ی اثبات کننده ی دعوا بیان شده اند .
ادله ی اثبات دعوا به چند دسته تقسیم می شوند که در ادامه به آن ها میپردازیم
دلیل ، باعث ایجاد یقین و قطع شده و حتی اگر موجب ایجاد قطع و یقین نیز نشود ، قاضی محکمه ملزم به توجه به این ادله می باشد مگر آن که دلیلی خلاف آن وجود داشته باشد .
ادله اثبات دعوی اقرار سند شهادت شهود سوگند اماره : اماره ،ادله ای است که برای قاضی محکمه ایجاد ظن و گمان می کند و ارزش اثباتی آن ، از دلیل پایین تر بوده و به دو نوع می باشد :
اماره ی قانونی : اماره ی قانونی ، اماراتی هستند که احکام و آثار آن ها در قانون بیان شده است و قانون گذار امری را نشانه و بیان گر امر دیگری دانسته است .
قاضی ، ملزم است که بر طبق امارات قانونی رای صادر کند حتی از وجدان او قانع نشده باشد . در صورتی که ادله و یا اماره ی قضایی خلاف امارات قانونی وجود داشته باشد ، به امارات قانونی توجه نخواهد شد .
مصادیق امارات قانونی : اماره ی تصرف اماره ی سر تیر و ترصیف اماره ی فراش اماره ی رشد اماره ی دلالت سند مالکیت بر سبق تصرف اماره ی تجاری بودن اعمال تاجر اماره ی قضایی : اماراتی که در قانون ذکر نشده اما از اوضاع و احوال و قرائن قضیه بدست می آیند ، امارات قضایی می باشند .
امارات قضایی ، در قانون احصا نشده است .
امارات قضایی عبارتند از : صدای ضبط شده مفاد دفاتر تجاری تاجر علیه غیر تاجر امتناع تاجر از ارائه دفاتر وقتی که طرف مقابل به دفاتر وی استناد کرده باشد . شهادت اشخاص که دارای اوصاف قانونی لازم نمی باشند . نتیجه ی قرار های معاینه ی محل و تحقیق محلی نتیجه ی تامین دلیل ارزش اثباتی ادله : ادله ی اثبات دعوا ، دارای ارزش مساوی و برابر نیستند . ارزش ادله ی اثبات دعوا به ترتیب زیر می باشد :
دلیل : به دلیل قطعیت اور بودن این ادله ، بر تمام وسایل اثبات دعوا مقدم خواهند بود و اگر در یک دعوا ، دلیل داشته باشیم ، دیگر به امارات قانونی و قضایی توجه نمی شود .