ایرج میرزا، شاعر پیشگام دوره مشروطه و نوسازی شعر فارسی، با طبع طنزآمیز، نقش برجستهای در تحولات ادبی ایران ایفا کرد. آثاری چون «عارفنامه»، «حیدر بابایه سلام» و «امیر بیقرار» نمایانگر ابتکار و نبوغ او در ترکیب موسیقی جمله و مضمون اجتماعی هستند. پرداختن او به موضوعاتی چون حقوق زنان، عدالت اجتماعی و انتقاد از خرافات، خوانندگان را با شعر نوین فارسی آشنا کرد. سبک امروزین و لحن شیرین ایرج میرزا، میان سنت و مدرنیته پل زد. میراث ادبی ریشهدار و او همچنان الهامبخش شاعران جوان و پژوهشگران ادبیات فارسی است. عروض ساختارشکنش او، زمینهساز نوآوری در شعر معاصر شد.