اَهورا مَزدا، نماد خِردِ برتر و نیکیِ جاودان — سرورِ نور و راستی در اندیشهی ایرانی. این قطعه بازتابی از سه اصل زرتشتی است: هوماتا، هوختا، هوورَشتا — اندیشهی نیک، گفتار نیک، کردار نیک. آوایی که یادآور راه انسان است در جستجوی روشنایی، راستی و آشتی با هستی. در هر تکرارِ نامِ اَهورا مَزدا، پژواکی از ایمانِ کهن و آرامشِ ابدی نهفته است؛ دعوتی برای بازگشت به خویشتن، به نیکی، و به روشنترین سویِ روح. بخش دومِ نیایش، سرود «اَشِم وُهو» است؛ یکی از مقدسترین سرودهای اوستایی که میگوید: «راستی، برترین نیکیست. خوشبختی از آنِ کسیست که بهراستی گام برمیدارد، برای راستیِ برتر.» این سرود، چکیدهی فلسفهی زرتشتی است — یادآور راهی که انسان با خرد، نیکی و راستی، به سوی نور میپوید.