سوره انفطار هشتاد و دومین سوره و از سورههای مکی قرآن است که در جزء سیام قرآن جای دارد. این سوره را «إنفطار» مینامند چون در اولین آیه آن از انفطار به معنای پاره شدن و ازهم گسستن آسمان سخن به میان آمده است. سوره انفطار درباره وقوع قیامت، شرایط و نشانههای آن سخن میگوید و از سرنوشت و جایگاه ابرار (نیکان) و فُجّار (بدکاران) خبر میدهد.