پس از شکست فتنه 88 و حساس شدن دستگاههای امنیتی نظام در این زمینه، طراحان پروژههای ضدامنیتی برای مقابله با ایران، به این نتیجه رسیدند که دیگر تقابل مستقیم و صریح در عرصه سیاسی، جواب نمیدهد. از این رو، در طراحیهای جدید، دو نکته در دستور کار قرار گرفت:
• نخست، تشکیک و تخریب مبانی فکری، فقهی و سیاسی اندیشه «ولایت فقیه»
• دوم، تقابل سازی با نظام و ایجاد دوقطبیهای مختلف با حکومت در حوزههای فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی و البته دینی.
در هر دوی این وجوه، نقش آموزههای دینی و اعتقادی بسیار پررنگ است. از این رو، در سناریوی ضدامنیتی جدید برای ایران، نقش حوزههای علمیه و دستگاه روحانیت بسیار مهم و استراتژیک است، چرا که این بار قرار است از درون گفتمان دینی:
• هم اندیشه ولایت فقیه را مورد هجمه قرار دهد
• هم با ترویج نوعی «دین غیرحکومتی»، میراث «اسلام سیاسی» حضرت امام (ره) که روح انقلاب اسلامی است، زیر ضرب ببرد.