تمام خاطرات شما جعلی اند و ساخته شده تا شما را گول بزنند
یه عکس، یه آهنگ، یه بو، یه نسیم ملایم. همین چیزای ساده میتونن یهو یه عالمه خاطره رو تو ذهنمون زنده کنن. انگار یه کلید قدیمی یه صندوقچه خاطرات رو باز میکنه و ما با حسرت، دلتنگی، خوشحالی یا هر احساس دیگه ای اونارو مرور میکنیم. آدما، مکان ها، چیزا، احساسات، همه و همه بخشی از اون چیزی هستن که ما بودیم، یا حداقل فکر میکنیم بودیم. میشه گفت ما تا حد زیادی از خاطراتمون ساخته شده ایم. حالا یه سوال: اگه بهتون انتخاب بدن که هزار سال عمر کنید ولی هر روز همه خاطراتتون پاک بشه، یا پنجاه سال عمر کنید ولی همه خاطراتتون به طور کامل و واضح باقی بمونه، کدوم رو انتخاب میکردین؟ فکر میکنم برای اکثر ما جواب واضحه. پنجاه سال با خاطرات واضح و کامل، زندگی رو پرمعناتر و باارزش تر میکنه. شاید بشه گفت تو این دوراهی، فقط این گزینه یه زندگی باارزش و پرمعنا رو بهمون میده.
نظرات