کلی حرف دارم و نمیدونم از کجا شرو کنم و کلی ناراحت " بودم " از این داستان .. اول اینکه خیلی واضح اینو میگم. ”rain on me“ ابداً لایق این جایزه نبود ن اینکه بد بود ن ! این حقه پسرامون بود .. برید با حقایق واقعی، چارت‌ها، آمار فروش و رکوردهای بی‌شماری که شکسته شدن بحث کنید! اتفاقی که افتاده اینه که گرمی صاف جلوی چشم‌هامون دروغ گفت‌. این زنوفوبیا و فساد خالص و محضه و لا غیر.مسئله فقط این نیست که جایزه‌مونو ازمون دزدیدن. مسئله اینه که ازمون استفاده کردن تا مراسم رو تبلیغ کنن و بیننده‌هاشون بالا بره. تمام تبلیغات و تمام دلیلی که این مراسم تو چشم بود بی‌تی‌اس بود. از لحظه‌ی اولی که شروع به تبلیغ کردن می‌دونستن قرار نیست جایزه‌ای دست بی‌تی‌اس بدن.
از رویا و تخیل بیرون بیاید، تنها دلیلی که مردم نشستن و اجرای فیوتون رو تماشا کردن این بود که منتظر اجرای بی‌تی‌اس بودن تا بعدش بتونن تلویزیون رو خاموش کنن!! ( البته کسایی مث منم بودن ک واقن گرمی و ارتیست هاشو دوص داشتن )
ولیییی از همه چی دلگرم کننده تر پسرامون بودن که از دقیقه ی اول گرمی میدونستن چ اتفاقی داره می افته ..
ری اکشن تهیونگ به اینکه نامزد شدن رو یادتونه ؟ انگار از همون روز اول میدونست با چ نژاد پرستایی داره روبه رو میشه و سکوت دیشبش .. انگار ک بازم هیچی براش مهم نبود !
بی‌تی‌اس میتونن هزار بار نا امیدتر از ما باشن و بازهم اولین اقدامشون اینه که مطمئن بشن حال ما خوبه )):
شنیدن این جمله از زبون یونگی... ”بیاین امسال سخت‌تر کار کنیم!“ باعث میشه درهم بشکنم، چقدر دیگه باید سخت‌ کار کنه؟ این مرد تمام زندگیش‌ـو کار کرده. با اینکه بهش می‌گفتن تو زمینه‌ی موسیقی تسلیم بشه ادامه داد و مدام زحمت کشید. و میدونم که قراره بیش‌تر و بیش‌تر زحمت بکشه.
چقدر سخت‌تر میتونن تلاش کنن؟
دیشب واقن به عشق دو طرفه ی بی تی اس و ارمی پی بردم..
فکر می‌کنم دیدن اینکه بی‌تی‌اس چطور به تمام این اتفاقات واکنش نشون دادن بیش‌تر از پیش بهم ثابت کرد که نه تنها اونا بهترین هنرمندایی هستن که می‌شناسم، بلکه انسان‌های خوبی با شخصیت‌های خوبی هستن که تا همیشه بهشون احترام خواهم گذاشت و ازشون یاد خواهم گرفت.:)))))
**و من همیشه به پسرام افتخار میکنم :)
و این نکته رو فراموش نکنیم ک آرمی میبینه ولی آرمی فراموش نمیکنه :")