بدون تعارف با محمد جهان بین زندانی دوران محمد رضا پهلوی (ساواک)
بدون تعارف با محمد جهان بین زندانی ساواک - غذایمان را در ظرفی میخوردیم که در آن باید دستشویی میکردیم! - چوبی که چاه توالت را با آن باز میکردند تا ته حلقم فرو کردند که تا ۲ هفته نمیتوانستم چیزی بخورم.
هنوز پایم از اثر شکنجهها عفونت میکند. برای آنچه در زندانهای مخوف دوران پهلوی خصوصا زندان کمیته مشترک بر زندانیان گذشته کافی است به اسناد و خاطرات شفاهی افرادی که ایامی در این مکانها زیستهاند، مراجعه کنید. در مجموع خاطرات این افراد بیش از ۹۰ نوع شکنجه در کمیته مشترک روی یک زندانی انجام میشد تا به اصطلاح خودشان اقرار گرفته شود.
در این گزارش تنها به ۱۰ نمونه از این شکنجهها اشاره خواهیم کرد. شکنجههایی که به سختی قابل باور است که آیا واقعا انجام آن از عهده یک انسان برمیآید؟
یکی از آنها: مچ دو دست را به هم میبستند و طناب و یا زنجیر را به مچ وصل میکردند و به میخ یا قلاب سقف میبستند. فشار سنگین بدن بر مچها وارد و پس از مدتی موجب تورم دست و سیاه شدن آن میشد و به علت اینکه خون نمیتوانست در بدن گردش خود را کامل انجام دهد، پاها متورم و دردناک میشدند و کشیدگی عضلات و تاندونها، موجب درد شدید و کرخت شدن تدریجی بدن میشد. پس از مدتی غضروفهای میانی مهرههای کمر جابهجا میشدند و اگر متهم را حرکت میدادند، این عمل تسریع میشد. بیشتر از ۲۴ ساعت آویختن، موجب مرگ میشود. کسانی که به مدت یک ساعت و یا بیشتر آویخته میشدند، پس از رهایی به مدت یک هفته و گاهی بیشتر از درد ناحیه کمر و سر استخوان زانو و مفصل ران رنج میبردند. آویخته شدن بیش از یک ساعت، تا آخر عمر موجب درد ناحیه کمر و ساییدگی استخوانهای مهره کمر میشود. در این شکنجه، مفاصل مچ چنان دردناک میشدند که طاقت انسان از بین میرفت، به خصوص تاب دادن، موجب گیجی و سیاهی چشم میشد. البته آویزان کردن از پا هم بود که خیلی عذابآور بود.
نظرات