در ایالات متحده آمریکا، انجمن صنعت ضبط آمریکا که سازمانی حرفه‌ای متشکل از تهیه‌کنندگان و سازندگان موسیقی آمریکایی است (یا RIAA)، گواهی‌نامه‌هایی را بر اساس تعداد آلبوم‌ها و تک‌آهنگ‌های فروخته‌شده از طریق خرده‌فروشی و سایر فروشگاه‌های فرعی اهدا می‌کند.[۱] (بعضی کشورهای دیگر نیز برنامه‌های مشابه‌ای دارند. به گواهی‌نامهٔ فروش موسیقی مراجعه کنید) دادن گواهی‌نامه خودبخود نیست؛ برای این‌که یک جایزه داده شود، کمپانی ناشر می‌بایست دستمزدی را بپردازد تا میزان فروش محصول موسیقایی مورد نظر بازرسی شود. این بازرسی در مقابل محموله‌های واحدها قرار دارد (اکثر اوقات یک بیان حق امتیاز هنرمندان استفاده می‌شود)، که شامل آلبوم‌هایی می‌شود که مستقیماً از طریق عمده‌فروش‌ها یا خرده‌فروش‌ها یا از دیگر راه‌ها به فروش رفته‌اند. محموله‌هایی که انتظار می‌رود به ناشر بازگردد، محاسبه نمی‌شود.

برخلاف اعتقاد عمومی، آمار و ارقام Nielsen SoundScan در گواهی‌نامه‌های RIAA مورد استفاده واقع نمی‌شوند؛ سیستم RIAA از نظر زمانی از Nielsen SoundScan جلوتر است و شامل توزیع‌هایی می‌شود که Nielsen آن‌ها را جا می‌اندازد. پیش از Nielsen SoundScan، گواهی‌نامهٔ RIAA تنها سیستم بازرسی‌شده و قابل تصدیق برای ردگیری فروش موسیقی در ایالات متحده بود؛ این سیستم هنوز هم تنها سیستمی است که قادر است۱۰۰٪ فروش را ردگیری کند (اگرچه محموله‌ها کمتر استعداد بازگشت را دارند، و نه فروش واقعی مانند Nielsen SoundScan).