حکمت 321 : (عبد اللّه بن عباس در مسئله اى نظر داد که امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است که رأى خود را به من بگویى، و من باید پیرامون آن بیندیشم، آنگاه اگر خلاف نظر تو فرمان دادم باید اطاعت کنى.

حکمت 322 : (وقتى امام از جنگ صفین باز مى گشت به محلّه شبامیان رسید، آواز گریه زنان بر کشتگان جنگ را شنید، ناگاه حرب بن شرحبیل شبامى بزرگ قبیله شبامیان خدمت امام رسید به او فرمود) آیا آن گونه که مى شنوم، زنان شما بر شما چیره شده اند چرا آنان را از گریه و زارى باز نمى دارید (حرب پیاده و امام سوار بر اسب مى رفتند، به او فرمود) باز گرد، که پیاده رفتن رییس قبیله اى چون تو پشت سر من، موجب انحراف زمامدار و زبونى مؤمن است.

حکمت 323 : (در جنگ نهروان هنگامى که از کنار کشتگان خوارج مى گذشت فرمود) بدا به حال شما آن که شما را فریب داد به شما زیان رساند. (پرسیدند چه کسى آنان را فریفت، اى امیر المؤمنین علیه السّلام فرمود) شیطان گمراه کننده، و نفسى که به بدى فرمان مى دهد، آنان را با آرزوها مغرور ساخت، و راه گناه را بر ایشان آماده کرد، و به آنان وعده پیروزى داد، و سرانجام به آتش جهنّم گرفتارشان کرد.


https://www.namasha.com/v/D84sA3Pb
https://www.namasha.com/v/cglHsbwD