به خودم اومدم دیدم که جلوی خونه ی کارنم همون خونه ای که برای شروع زندگیمون خریدیم .کلیدش همیشه تو دسته کلیدم بود.کلیدو انداختم و رفتم داخل به اطراف نگاه کردم هنوزم همونطوری بود مثله قدیم مثله روزی که کارن اینجارو بهم نشون داد.
فلش بک
(-وای کارن اینجا عالیه تو حرف نداری
همینطور که ذوق کنان میدویدم دست کارن هم تودستم بود و اونم داشت میخندید.خواستم وارد یه اتق دیگه شم که دیدم درش قفله
-ا کارن چرا در این قفله
-این اتاق مال یه سری موجود کوچولو هه
-از دست تو کارن منظورت چیه؟
-کارن غش غش میخندید و با خندش چال های بزرگه روی گونش پدید می اومدعاشق این بودم که دست کنم تو چالش و بپیچونم.
کارن دستاش رو روی صورتم قرارداد وگفت:این اتاق ماله بچه هااست مال یه دختر باموهای مشکی شبیه تو با چشمایی به سیاهی شب به شکل تو.تویی که همه ی زندگیمی دوست دارم ریحان من.)
به خودم اومدم دیدم چشام خیسه .ازخونه اومدم بیرون یه تاکسی گرفتم و به سمت خونه رفتم به خونه که رسیدم به معصومه سپردم به خدمتکارابگه که کاوه حق ورود به محوطه ی اتاقه مریم رو نداره .
****