که چرا
که چرا مظلومم
که چرا دلتنگم
که چرا زیر باران میسوزم
که چرا همه کس
اتیشی در زیر نقاب خود برای من افروخته اند
که چرا در این لحظات
مؤنس من دیوار است
که چرا تار های این دل من را
کرکس ها بافته اند
که چرا در دل بی رحم شب
جای من انداخته شد
که چرا ریشه ی من با أبشان خشک شد
که چرا کلید اسرار دلم
نزد خودم گم شده است
که چرا ساقه هائم
پیش همه کوتاه شده است
که چرا در فیلمی به دست ان خدا
قرعه ى بی کسی باز هم بازی من شده
که چرا این چرخ فلک
از چرخیدن خسته شده
ثابت ثابت اما
در تکاپو است
چگونه آش را هم نمیدانم ولی
دانم که روزی دیر یا زود
ز ایستادن دست کشد و خواهد چرخید
انجاست که زمین و اسمان هم
با چرخ أو خواهند چرخید

***
کلید قفل در کلبه ی إحساسم کجاست
در سردی های شب پرسه زدم هایم کجاست
این دل که چون پیراهنی تنگ
برای گرفتن که شب و روز را نمیشناسد
***
بدى مهربونا اینه جز خودشون به هیچکس بدی نمی کنن
**
حواستون باشه وقتی دارین کسیو ناراحت می کنین و اون داره میخنده یعنی داره سعی میکنه بغضش نترکه
***
تا حالا شده پیش پیش بقیه وانمود کنی خوبی(خیلی سخته)
**
چقدر قشنگه این کلمه که میتونه کل بدیارو از یاد ببره و جاشو با خودش عِوَض کنه :عاشقتم ،اما حیف که اطمئنانو بر نمیگردونه تا جاشو با خودش عِوَض کنه
***
تسلیت میگم به خودم که واسه بقیه مردم:/
***
شدم اونی که شد دیوونه ی عقربه های ساعت
***
لعنت به اون به شبایی که بارون میباره لعنت به مردمی که میخندن لعنت به این زخمام که بازن لعنت به این شبا که سیاهن اصن لعنت به هر چیزی که تورو یاد من بیاره☠️
***
تازه فهمیدن ادما چطورن