گاهی وقتا حتی قویترین آدما کم میارن، حتی شادترین آدما غمگین میشن، همون کسی که همیشه صدای خندهاش می‌پیچید توو کلِ دنیا صدایِ گریه‌هاش به گوش میرسه، اونی که همیشه پلی لیستش پر از آهنگهای شاد و پر انرژی بود قفلی میزنه رو آهنگی که مودشو خرابتر کنه، همون کسی که همیشه پر انرژی بود الان حتی حوصله حرف زدن رو هم نداره، همونی که با کوچکترین شوخیا می‌خندید الان هیچ چیز نمیتونه لبخند رو لباش بیاره، همون آدمی که وقتی یه آدمِ غمگین میدید کلی حرفهای مثبت میزد تا حالِ دلش رو خوب کنه الان کنجِ اتاقش نشسته و داره توو خاطراتش پرسه میزنه، همون آدمی که همه آدمای دورش به قوی بودنش عادت کردن، به شاد بودنش عادت کردن، به شنیدنِ صدای خندهاش عادت کردن، الان ضعیفترینِ خودشه، غمگینه و نمیتونه بخنده، اما میخوام بگم تو میتونی، از این مرحله هم رد میشی، دوباره قوی میشی حتی قوی‌تر از گذشته، دوباره میخندی، درسته یجاهایی آدم کم میاره، میبُره، اما تو آدمِ جا زدن نیستی، من خوب میشناسمت، تو انقدر قوی هستی که سختترین شرایط رو میگذرونی و دوباره به قوی بودنت ادامه میدی، پس پاشو، تو از پسش برمیای، من همون آدمی رو میخوام که قوی بود، بزار دوباره صدایِ خندهات حالِ دلمو خوب کنه.