عجیب بود همه ی اینا عجیب بود . با صدای یونگی به خودم اومد .    یونگی:( هووم ولش کن مهم نیست. رئیس ما میریم بقیه کارا رو انجام بدیم )    تهیونگ:( باشه برین )    پسرا نگاه نا امیدی بهم انداختن و رفتن . راستش واقعا احساس گناه میکردم که ناراحتشون کرده بودم مخصوصا یونگی رو که این همه باهام خوب رفتار میکرد. بدون اینکه چیزی بگم راهمو سمت اتاقم کج کردم . دستگیره درو چرخوندم اما در باز نشد . چند بار دیگه هم امتحان کردم اما بازم باز نشد . چرا در اتاقم قفل بود ؟ برگشتم که برم پیش تهیونگ تا ازش بپرسم چرا در اتاقم قفله اما با دیدن تهیونگ که رو به روم وایستاده بود و به نرده ها تکیه داده بود ، شکه شدم ‌.     ا.ت:( چرا در اتاقم قفله ؟)    تهیونگ:( اممم خب چیزه ...  داریم دکوراسیونشو عوض میکنیم ما هر دو هفته یبار دکوراسیون اتاقا رو عوض میکنیم )  { بعله مطمئنا حرف تهیونگ شی درسته و دروغ نمیگه }    ا.ت:( خب من امشب کجا بخوابم ؟)    تهیونگ دستشو پشت گردنش کشید:( خب فقط اتاق منو پسرا دکوراسیونش عوض نمیشه . میتونی تو اتاق من بمونی که از همه بزرگ تره )    ا.ت:( چیییی؟) { ادامه در نظرات }