ین ابرها را من در قاب پنچره
نگذاشته‌ام که بردارم
اگر آفتاب نمی‌تابد تقصیر من نیست
با این همه شرمنده‌ی توام
خانه‌ام ...
در مرز خواب و بیداری‌ ست
زیر پلک کابوس‌ها
مرا ببخش اگر دوست‌ات دارم
و کاری از دستم بر‌نمی‌آید:)