نساجی سنتی (دست بافی)

نساجی از تار و پود دل عشق
هر تکه اش یک رنگ است و هر رنگش یک طرح نگاهم روی گوناگونی اش قفل می شود.نساجی قدیمی ترین هنر ایرانی با قدمت 4000 سال قبل میلاد مسیح است.دستبافی - تولید پارچه‌های دستبافت - عبارت است از منسوجات و فرآورده‌هایی که به کمک دستگاه‌های بافندگی دو وردی، چهار وردی، شش وردی، هشت وردی و ژاکارد دستی تولید می شود.
صنعت نساجی دوران سلجوقی از حیث طرز بافندگی، ابتکار انواع نقشه و زیبایی رنگ به درجه‌‌‌ی عالی رسیده بود و اگر چه از پارچه‌های دوران مذکور تکه‌های زیادی به جای نمانده ولی آنقدر هست که طرح‌های عالی و مهارت فنی بافندگان این عصر را نشان دهد.
زیبایی آنها مربوط به ویژگی‌‌‌‌‌‌هایی است که کاملاً با دوره‌های قبل از سلجوقی تفاوت دارد از جمله آنکه بافنده‌‌‌ی سلجوقی که علاقه‌‌‌‌ای به رنگ‌های مجلل نداشته، تضاد سیر و روشن رنگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را تشخیص داده و غالباً فقط دو رنگ را ترجیح می‌داده است مثلاً آبی کمرنگ یا سرمه‌ای، سیاه یا سبز را بر روی زمینه‌‌‌ی رنگ سفید یا سرخ به کار برده است.

در دورهٔ اسلامى و اوایل آن صنعت نساجی متأثر از هنر بافندگى ساسانى است و از نظر تکنیک تغییرى حاصل نشده و تنها نقوش و طرح‌ها تغییر کرده‌اند.

در فاصلهٔ قرن دوم تا چهارم هـ . ق بافندگى و نساجی در ایران رشد بیشترى داشته و در موزهٔ صنایع اسلامى قاهره، نمونه‌هایى از آثار نساجی این دوران نگهدارى مى‌شود که متعلق به مرو و نیشابور است.


ویدیو: سالار خضرایی