همیشه به همه میگم که من به ترک شدن عادت کردن….تقریبا همه تحسینم کردن ولی کسی نپرسید اولین بار که ترک شدی میخواستی چی کار کنی؟ :)))) اگه میپرسیدن شاید الان تیمارستان بودم….نه از درد ترک شدن….بلکه از قضاوت شدن….اون موقع برام ترسناک بود که کسی بگه بچه فلانی افسردس،بیخیاله،عجیبه،اسکله،گیجه و….اونا همیشه عیب همرو میبین ها ولی همیشه رو عیب خودشون سر پوش میزارن….چرا باید برای حرف بی پایه و اساس اونا خودمو ناراحت کنم :) مردم همینن فقط میزنن تو سر اونی که نمیخواد طبق استاندارد های اونا رفتار کنه…من متفاوتم….استاندارد جامعه برام اصلا مهم نیست مهم اینه که من خودمم… دوستون دارم ،خودتونو دوست داشته باشید حتی اگه تو بدترین حال روحی باشید :))))))))))))))