نامه 44 :
(نامه به زیاد بن أبیه در سال 39 هجرى آن هنگام که امام با خبر شد، معاویه نامه اى به او نوشته، و به بهانه اینکه زیاد ، برادر معاویه است مى خواهد او را فریب دهد).
افشاى توطئه معاویه نسبت به زیاد:
اطلاع یافتم که معاویه براى تو نامه اى نوشته تا عقل تو را بلغزاند، و اراده تو را سست کند. از او بترس که شیطان است، و از پیش رو، و پشت سر، و از راست و چپ به سوى انسان مى آید تا در حال فراموشى، او را تسلیم خود سازد، و شعور و درکش را بِرُ باید.
آرى ابو سفیان در زمان عمر بن خطّاب ادّعایى بدون اندیشه و با وسوسه شیطان کرد که نه نَسَبى را درست مى کند، و نه کسى با آن ، سزاوار ارث مى شود.
ادّعا کننده چونان شترى بیگانه است که در جمع شتران یک گله وارد شده تا از آبشخور آب آنان بنوشد که دیگر شتران او را از خود ندانسته، و از جمع خود دور کنند. یا چونان ظرفى که بر پالان مرکبى آویزان و پیوسته از این سو بدان سو لرزان باشد.

(سید رضی : وقتى زیاد نامه را خواند گفت "به پروردگار کعبه سوگند که امام علیه السلام به آنچه در دل من مى گذشت گواهى داد"
تا آن که معاویه او را به همکارى دعوت کرد.
کلمه «واغل» (در متن نامه) حیوانى است که براى نوشیدن آب هجوم مى آورد امّا از شمار گله نیست و همواره دیگر شتران او را به عقب مى رانند، و «نوط مذبذب» ظرفى است،که به مرکب مى آویزند، که همیشه به این سو و آن سو مى جهد، و در حال حرکت لرزان است).


https://www.namasha.com/v/hqiLvJAC
https://www.namasha.com/v/bsuX44fr