عمربن سعد بن ابی وقاص در روز جمعه سوم محرم الحرام سال 61 قمری به همراه چهارهزار نیروی جنگی وارد کربلا شد و فرماندهی آنان را بر عهده گرفت.برخی نوشته‌اند: قبیله عمر بن سعد (بنی زهره) نزد او آمده و او را سوگند دادند تا از این کار «داوطلب جنگ با امام حسین (ع) شدن» بر حذر باشد تا باعث دشمنی میان آن‌ها و بنی‌هاشم نگردد. عمر بن سعد به خاطر دستیابی به حکومت ری که هرگز به آن نایل نیامد، فرماندهی سپاه یزید را پذیرفت.
عمر سعد عروه بن قیس احمسی را نزد حضرت فرستاد تا از علت آمدنش به این سرزمین جویا شود. عروه از کسانی بود که نامه دعوت به حسین (ع) نوشته بود، از این رو از او خجالت داشت و به این ماموریت نرفت. این ماموریت را به هر کدام از فرماندهانی که به حسین (ع) نامه نوشته بودند عرضه کرد، همه امتناع کردند و بد داشتند. سرانجام «قره بن قیس حنظلی» این ماموریت را پذیرفت. حضرت در پاسخ او فرمود: « مردم شهر شما به من نامه نوشته و مرا دعوت کرده‌اند و اگر از آمدنم ناخشنودید باز خواهم گشت!»
عمربن سعد جواب ایشان را در نامه ای به عبیدالله بن زیاد گفت و او هم در جواب گفت که باید از ایشان برای یزید بیعت بگیری . عمر هم جواب عبیدالله را به اطلاع امام حسین (ع) نرساند چون می دانست امام حسین (ع) هرگر با یزید بیعت نخواهد کرد .
همچنین از وقایع روز سوم محرم الحرام که در تاریخ ذکر شده، این است که امام حسین علیه‌‏السلام قسمتى از زمین کربلا را که قبر ایشان در آن واقع شده است، از اهل نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خریدارى کرد و با آنها شرط کرد که مردم را براى زیارت قبرش راهنمایى نموده و زوار او را تا سه روز میهمانى نمایند.حضرت سیدالشهدا (ع) زمین کربلا را پس از خریدن دوباره به قبیله بنی اسد برگرداند ولی شرط کرد: کسانی که به این سرزمین می‌آیند از آنها پذیرایی کنید. به عبارت دیگر امام (ع) این سرزمین را وقف نکرد بلکه آن را در اختیار اهالی آن منطقه نهاد.


منبع : https://setare.com/fa/news/2335/%D9%88%D9%82%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%B3%D9%88%D9%85-%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D9%85-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%DB%B6%DB%B1-%D9%87%D8%AC%D8%B1%DB%8C-%D9%82%D9%85%D8%B1%DB%8C