آنگاه که وقاهتید وقارید و سیاست پس حماقت بودید نه مرز ادب و فرهنگ پس این که نیستید تعقیبید نه بلوچ پس پلوچید و خوکید نه خاکی پس زیرخاکید و زیرخ. انگاه که فضاهتید فصاحتید پس کثافت بودید نه یئل خراسانی بلکه بیابانی بودید. انگاه که فضولید فضیلتید پس دفعید و فاضلاب نه فاضل ،پارسید نه فارس

انگاه که چریکید، چرکید و سیاه نه سپاه بلکه سیاهی لشکرید
سیل مایید و خروشانید تیغ و طغیانید ترور و طغرل طاغوتشانید

سیل شماییم و خرشانید
با سلیم انید پس سلمانیید
ما سلمانیم با سلیمانیم پس ما سلیمانی ییم.
لنگ و لچ و لاچ و زیاد شمایید
ما عمار و تیموریم
عمر شمایید عمر شماییم
تیمار و تبار و ایل شما ما شدیم
لافید شما
لای شما لابه لای شما تا به تای شما ما بودیم


او من بود
تو نیستی
خدا بود دروغ است
من،خدا هست او نیست
تو خدا نیستی
تو اویی ،نیستی
من نیست باد اگر من نیستم
او من بود
پس او نیست شد به خود پیوست نه به من.
او او نشد دود شد

او پرپر شد پر نگرفت
من به آسان آسمان رفتم
او آسیابان هم