به نام خدا اول خط حسین
خدای کرم با مروت، حسین
اگرچه سرش نیست خلوت حسین
مرا باز هم کرده دعوت حسین

محرم شده خوش به حال من است
چراغ حسینیه‌ها روشن است

سر صف امامان و پیغمبران
ته صف به چشمان تر نوکران
شبیه جوان مرده‌ها مادران
همه گریه کن در غم سروران

سر سروران کیست غیر از حسین
نبی هم گرفته خیر از حسین

سلامٌ عَلَیک ای مسیحای من

رفیق عزیزم تسلای من
مرا دست تو داده بابای من
کسی را نیاور حسین جای من

بزرگی کن از نو شکست‌ام بده
بیا سینی چای دستم بده

خدایا به چشم تر پنجتن
تب نوکری را نگیری ز من
مرا ثبت کن، گریه کن سینه زن
خودم را سپردم به تو ای حسن

تو که از دو عالم حسینی تری
مرا اربعین کربلا می‌بری؟

نوشتم حسین و زبان لال شد
غرورم زمین خورد و پا مال شد
زمین حسینیه گودال شد
سر کشتن شاه جنجال شد

از این صحنه جبریل گریان شده
بزرگ بنی هاشم عریان شده

کجا ما رو آوردی ببین دلهره دارم
ولی با تو میمونم غماتو خریدارم

چقدر این زمین بوی رنج و بلا داره
یه وقتی نگی که دیگه آخر کاره
نگی اینجا داغت رو رو سینه می‌زاره

حسین جان

آشفته احوالم آشفته احوالی
آخه برای چی خیره به گودالی

میدونم تو اون گودال
میشی بی کس و مظلوم
مثل مادرم زهرا لگد می‌خوره پهلو

بمیرم نبینم غریبونه تنهایی
بمیرم نبینم با صورت رو خاکایی
بمیرم نبینم زیر پای اسبایی

خیمه مزن اینجا، چشمای من خیسه
راس تو رو خولی میندازه تو کیسه

جان زینب، به لبم آمده جانم چه‌کنم
نگرانم نگرانم نگرانم چه‌کنم

تا که دلشوره نکشته است مرا دستم گیر
باز گردان به محمل بنشانم چه‌کنم

نگران توام و ضجه زدن‌های رباب
فکر این حنجر و آن تیر و کمانم چه‌کنم

آه برگرد مدینه که نگویم در راه
بعد تو همسفر شمر و سنانم چه‌کنم

آه برگرد که در شام نگویم به سرت
بین یک شهر پر از زخم زبانم چه‌کنم

مادرم گفته به حلقت دو سه تا بوسه زنم
جان زهرا نتوانم نتوانم چه‌کنم