هنوزم دیوونه‌هایی هستن که سه صبح پیام می‌دن «حالت بهتر نشد؟»
قبل‌ترها سعی می‌کردم جوابای متفاوتی بدم. چیزایی بگم که حتی خودم هم انتظارش رو نداشته باشم.
بیشتر وقتا هم موفق می‌شدم. مکالمه‌مون گاهی یک ساعت و گاهی تا خود طلوع خورشید طول می‌کشید.
سعی می‌کردیم به هم ثابت کنیم باهوشیم یا خسته‌ایم یا دیگه هیچی نمی‌خوایم. حالا مثل قبل نیستم. جواب‌های کوتاه می‌دم. فقط می‌گم نه! یا بله!
قبل‌ترها حرف می‌زدیم به این امید که مخاطب‌مون جواب رو داشته باشه. حالا حرف می‌زنیم تا به مخاطب‌مون بگیم جواب پیش ماست. برای همین مکالمه‌ها روز به روز کسل‌کننده‌تر می‌شن.
نه. حالم بهتر نشده و کسایی که بشه باهاشون حرفی زد، روزبه‌روز کمتر می‌شن.
راستی، فهمیدی که کلمات همشون بوی غصه می‌دن؟

-نیکتلوپیا.