ای مردم ایران ، ای مردم ایران که دور از ما سفر کرده اید
به اون ور ِ دنیا ، به دیار ِ دگر رفته اید
از اون دلهای ِ تنگ ِ خود چه قصه ها گفته اید
از هر خداحافظی شعرها برامون خونده اید
ایران هنوز ، ایران هنوز ، سرزمین ِ آبا و اجداد ِ شماست
جنگل و دریا و کوهاش ، همشون مال ِ شماست
خاکش هنوز منتظرِ اون قدمِ پاکِ شماست
صحرا و دشتاش ، گندم و گَله و آهو داره
جالیزاش ، خیار ِ سبز و شَبدر و کاهو داره
کوچه باغهاش ، کاهگل و دهکده هاش ، تنور داره
ایران ما ، ایران ِ دیروز ِ ماست
هر وجبش ، خونه و سامون ِ ماست
آبش و خاکِش ، هنوز هم مال ِ ماست
چشم براه ِ قد و بالای ِ شماست
خونه هاش ، شمعدونی و حوض های ِ پر ماهی داره
طاقچه هاش ، لال عباسی ، اطلسی و شب بو داره
کوچه هاش ، جوب و درختای ِ اقاقیا داره
بازارهاش گویِ هل و چیت های رنگارنگ داره
زرگراش، گوشواره و النگوی ِ طلا داره
قالیهاش ، قالیهاش ، تموم ِ گلهای گلستونُ داره
ایران ما ، ایران ِ دیروز ِ ماست
هر وجبش ، خونه و سامون ِ ماست
آبش و خاکِش ، همیشه مال ِ ماست
چشم براه ِ قد و بالای ِ شماست