انسجام نیازمندی اول درالگوی موفق” سلامت ” است.
انسجام کمترین هزینه و بهترین نتیجه را دارد از این رو در بهینه سازی سلامت و درتوسعه و تحول از جایگاه ویژه برخوردار است .
انسجام مبتنی بر پذیرش و انعطاف است و سرمایه ای اجتماعی به شمار می آید ، جوامع هنگامی که شان و حقوق همه اعضا خودرا فراهم و رعایت کنند قدرت مقابله و مواجهه باچالش و بلایا را توسعه داده و ازهمین طریق سبب توسعه و تقویت تاب آوری را موجب شده اند .
عضویت در گروه از یک سوتحت تاثیرنیروهای موافق ، مشوق ، ترغیب و تقویت کننده قرار دارد و از سوی دیگرنیز نیروهایی وجود دارند که خروج از گروه را تحریک و تقویت میکنند . از هم گسستگی و نفاق بستر آسیب و مرض است.
اختلال درپیوند و حمایت های اجتماعی ، به معنای آسیب پذیری و اختلال در تاب آوری است.

درعصب شناسی ، فیزیولوژی ، مهندسی ، روانشناسی ، مطالعات اجتماعی و خانواده ، اقتصاد و استراتژی هم احتمالا همین گونه است که:
انسجام توسعه دهنده سلامت و پایداری است.
همبستگی ، هم افزایی ، امداد و حمایت، پیشانی مباحث تاب آوری درهمه زمینه هاست.
درگوشه وکنار ادبیات نظری تاب آوری مکرر به واژه های درخشان مهربانی ، همدلی ، مشارکت ، حمایت طلبی ، پیوند های اجتماعی ، فعالیتهای خیریه ، مرزبندی و قانون مداری ، و کلماتی از این دست گرم و متبرک ، سالم و سازنده بر میخوریم که رسش و بلوغ آنها در واقع تقویت و توسعه تاب آوری و متضمن سلامت اجتماعی است .
پژوهشهای متعدد هم حاکی از نقش موثر حمایت های اجتماعی در توسعه تاب آوری است.
درواقع جامعه تاب آور جامعه ای متجانس و متحد است و این انسجام راز مصونیت در برابر آسیب ها و بلایا خواهد بود در خصوص خانواده و افراد هم ، آنان که ارتباطات و مشارکت های اجتماعی پرورده و معنا دار داشته نه تنها سرمایه و توان اجتماعی خود را برای مقابله با عوامل تهدید کننده رشدوتوسعه میدهند بلکه خود نیز سرمایه و عامل حمایت کننده سایر اعضاء در دیگر سازه های اجتماعی به شمار می آیند . فی الواقع حمایت اجتماعی بیشتر سلامتی و بهزیستی روانشناختی بهتری را نمایندگی و معرفی میکند.
حمایت اجتماعی قابلیت پیشی بینی سلامت روان و بهزیستی روانشناختی را نیز دارد.(حسینی ،۱۳۸۸).

.