من یه دلقکم..دلقکی توی سیرکی به اسم سیرک دنیا
اینجا هر کس یجور خودش رو نشون میده...یکی با ثروتش...یکی با زیباییش...یکی هم مثل من دلقکه...کفش های لنگه به لنگه میپوشه تا هی بلنگه و همه بهش بخندن...
من یه دلقکم....یه دلقکی که گاهی میگه تموم شد...ولی یادش میاد اون لبخند ماسکشه....گاهی انقدر خوب تظاهر میکنه ک خودش باورش میشه همه چی اوکیه...ولی بعد ماسک رو میبینه...دلقک میخندونه...ولی هیشکی نمیفهمه ک زیر ماسک شاد و خنده دارش...اشکی صورتش رو شست و شو میده....
هیشکی نمی فهمه که دلقک شاد...از همه غمگین تره
هیشکی نمیفهمه اونی که میخنده....خندش از جوک بابابزرگش نیس...از غمشه....البته به جز ینفر....دلقک!...‌اونی ک میگه دلت شکسته ؟
میگی چطور؟
میگه آخه خیلی قشنگ میخندی...
هیشکی نمی فهمه جز خود دلقک....اونی که کم آورده..‌خودشو گم کرده و ماسک گذاشته....
کسی ک با غمش...باز هم شادت میکنه...چون....انقدری غمش زیاده ک میگه من بدرک...بقیه بخندین..و چقدر قشنگه اون موقعی ک دلقک ، میفهمه خنده ی بعضی از تماشاچی ها یه ماسک عادیه....و تنها دلقکه ک..اشک چشم اون رو میبینه....
چقدر قشنگه اون موقعی ک دلقک با غم میخنده و در جوابش...
یه تکون سر میگیره...
و بعدش...دلقک در حالی ک برای تماشاچی غمگین آرزوی موفقیت میکنه... تعظیم میکنه تا بره...
بره و آماده ی نمایش بعدی بشه...
و در این زمان....فکر کنه...
به خودش...
به غمش...
به هدیه اش...
بیشتر دلقک ها با هدیه دلقک شده اند...
یک دلقک هدیه ای رو به شخص غمگین ک فکر میکنه بخاطر غمش با یک کارت قرمز از زندگیش اخراج شده میده.....
با مهربونی لبخند غمگینی میزنه و میگه : نگهش دار....خودم از یک دلقک گرفتمش..وقتی مثل تو بودم...ولی خوب نشدم و برنگردوندم....حالا میدمش ب تو...ک برگردی ب زندگیت...هروقت خوب شدی بهم برش گردون...
و میره.....
شخص متعجب از حرکت او میپرسه : کجایی ک پسش بدم؟
یا میپرسه : اگه خوب نشم چی؟ اینکه دستم میمونه...اما دلقک ب قدری دور شده ک صدایش رو نمیشنوه...
اینطوری این هدیه ها فقط داده میشن...و اینجاست ک هر کدوم از اشخاص ک هدیه میگیرن...خودشون دلقک های ماهرتری میشن...مثل من...مثل بقیه ی دلقک ها.....و بعد هدیه شون رو...به کس دیگه ای میدن:)