ادامه خطبه 3 :
7. مسؤولیت هاى اجتماعى :
سوگند به خدایى که دانه را شکافت و جان را آفرید،
اگر حضور فراوان بیعت کنندگان نبود، و یاران ، حجّت را بر من تمام نمى کردند، و اگر خداوند از علماء ، عهد و پیمان نگرفته بود که برابر شکم بارگى ستمگران، و گرسنگى مظلومان، سکوت نکنند،
مهار شتر خلافت را بر کوهان آن انداخته، رهایش مى ساختم، و آخر خلافت را به کاسه اوّل آن سیراب مى کردم،
آنگاه مى دیدید که دنیاى شما نزد من از آب بینى بزغاله اى بى ارزش تر است .
گفتند: در اینجا مردى از أهالى عراق بلند شد و نامه اى به دست امام علیه السّلام داد و امام علیه السّلام آن را مطالعه مى فرمود، گفته شد، مسایلى در آن بود که مى بایست جواب مى داد.
وقتى خواندن نامه به پایان رسید، ابن عباس گفت یا امیر المؤمنین چه خوب بود سخن را از همان جا که قطع شد آغاز مى کردید.
امام علیه السّلام فرمود: هرگز اى پسر عباس، شعله اى از آتش دل بود، زبانه کشید و فرو نشست،
ابن عباس مى گوید، به خدا سوگند بر هیچ گفتارى مانند قطع شدن سخن امام علیه السّلام ، این گونه اندوهناک نشدم، که امام نتوانست تا آنجا که دوست دارد به سخن ادامه دهد.

سید رضی : مى گویم: (معناى سخن امام علیه السّلام که فرمود، کراکب الصّعبة، این است که اگر سوار کار ، مهار شتر سرکش را سخت بکشد، و مرکب چموشى نافرمانى کند، بینى او پاره مى شود، و اگر مهارش را رها کند، چموشى کرده در پرتگاه سقوط قرار مى گیرد و صاحبش قدرت کنترل او را ندارد.
مى گویند «اشنق الناقه» یعنى بوسیله مهار، سر شتر را بالا بکشد و «شنقها» نیز مى گویند که ابن سکّیت در کتاب اصلاح المنطق گفته است.
اینکه فرمود :
«اشنق لها»
و نفرمود «اشنقها» براى آنکه این کلمه را مقابل
«اسلس لها»
قرار داد، گویى فرموده باشد که اگر سر او را بالا کشد. یعنى آن را واگذارد تا سر خود را بالا نگاه دارد).


https://www.namasha.com/v/Me916a8f
https://www.namasha.com/v/wmWtdrcA