کلیپ غمگین/دپ/*کپ رو بخونید*
ازش پرسیدم: این زخم‌ها کی خوب میشن؟
گفت: نخواه که خوب بشن، بخواه که همراهت بشن.
گفتم: یعنی تا ابد باید به تن بکشم این زخم‌ها رو؟
گفت: این زخم‌ها یک مرزن. مرز بین چیزی که بودی، و چیزی که شدی. این مرز رو باید از این به بعد در زندگیت همیشه حفظ کنی، در انتخاب‌هایی که خواهی داشت، در رابطه‌ات با آدم‌ها. به مرور می‌بینی این زخم‌ها برات قابل درک میشن، اونقدر که دیگه دردت نمیاد. اینجاست که دیگه برات میشن یک جای زخم، نه خود زخم، میشن یادگاری، میشن تجربه. در پیچ و خم‌های زندگیت، وقتی بهشون نگاه میکنی، درس‌هات رو یادت میارن، و کمکت میکنن که قدم‌های بعدیت رو محکم‌تر و سنجیده‌تر برداری. این زخم‌ها رو دوست داشته باش. اون‌ها تو رو بزرگ‌تر کردن.
نظرات