سوره تین یا والتین و الزیتون نود و پنجمین سوره قرآن و نازل شده در مکه است. سوره تین با ۸ آیه در جزء سی‌ام قرآن و در گروه سوره‌های مفصلات جای دارد. نام‌گذاری این سوره به تین (انجیر)، به دلیل قسم خوردن خداوند به آن در آیه اول است. محور اصلی سوره تین، تبیین مسئله قیامت و پاداش اُخرَوی است. برخی مفسران گفته‌اند منظور از «و التین و الزیتون»، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند. از آثار تلاوت سوره تین، سلامتی و یقین و پاداشی معادل پاداش روزه روایت شده است.
نامگذاری
این سوره را به این دلیل «تین» می‌نامند که خداوند در آیه اول به آن سوگند خورده است. تین به معنای انجیر است.سوره تین را گاهی «زیتون» یا «تین و زیتون» می‌نامند.
مفسران درباره معنای کلمه «تین» و «زیتون» چند احتمال داده‌اند: ۱- انجیر و زیتون خوراکی مراد است. ۲. به مسجد دمشق اشاره دارد. ۳. مراد از زیتون مسجد بیت المقدس است. ۴. این دو کلمه به دو کوه در سرزمین شام و بیت المقدس اشاره دارند که به زبان سُریانی آنها را طور تینا و طور زیتا گویند.[۳] ۵. برخی نیز مراد از «والتین والزیتون» را امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دانسته‌اند.