کوچک ترکه بودیم بی دلیل می خندیدیم
کوچیک تر که بودیم بی دلیل میخندیدیم بی بهونه گریه میکردیم،صبوری حالیمون نبود..
بی دلیل شاد بودیم..
شاید سنمون 2 رقمی هم نشده بود ها اما معرفتمون بی رقم بود
اما این روزا ..
بد شدیم !درِ کلاس معرفت رو بستیم،
پُلمپش کردیم ..
برای بخشیدن دنبال دلیل میگردیم !
از بلند خندیدن هراس داریم
که نکنه نیمه شب گوش های
همسایه رو اذیت کنه ...
از گریه کردن هم میترسیم که نکنه دشمنمون از دور ما رو ببینه و از ته دل شادی کنه ..."
ما آدما این روزاعجیب از بچگیمون ، فاصله گرفتیم
نظرات