بگذار لااقل مادر دیگر درد نکشد

گوشه چادر مادرت هم که خاکی باشد، حالت گرفته می‌شود
نمی‌دانم چرا
این خاصیت مادر است
اگر حالش به جا نباشد، حالت به جا نیست؛
اصلاً مادر یک جور دیگری دوست داشتنی است
خنده هایش می‌شود تمام دلخوشیت
اگر کمی ناخوش باشد، دل و دماغ نداری؛
این خاصیت مادر است
وجودش برای خانه آرامش بخش است؛
حتی اگر ناخوش احوال و رنجور باشد،
فقط باشد...
تصور نبودنش هم سخت است
لحظه های بی‌مادری، لحظه های دلگیری است
وقتی تصورش می‌کنی، بغض می‌دود زیر گلویت، دیگر نفس کشیدن هم سخت می‌شود
مادر، ستون خیمه خانه است
اگر نباشد، دیگر دل بابا و بچه‌ها به چه خوش باشد؟
حتی اگر رویش را از بابا بگیرد، عیبی ندارد؛ فقط باشد
حتی اگر برای بچه‌ها غذا درست نکند، عیبی ندارد، فقط باشد
همین که وقتی می آیی توی خانه، عطر مادر فضا را پر کرده باشد، کافی است
فقط نرود
▪️▪️▪️
البته وقتی می‌بینی که برای بلند شدن از جایش، درد می‌کشد، دلت می سوزد ولی می‌گویی خوب می‌شود
وقتی برای رفتن دعا می‌کند، دلت هُرّی می‌ریزد
شاید حق دارد؛ آخر، همۀ روز گریه می‌کند
حتی شبها هم گریه می‌کند
شاید اگر برود بهتر باشد
خودش می‌گفت دیگر تاب دیدن غریبی بابا را ندارد
شاید اگر برود بهتر باشد، دیگر لازم نیست هر روز صورتش را از بابا پنهان کند
فکر کنم دلش برای غیرت بابا می سوزد
شاید اگر برود بهتر باشد، دیگر ذره ذره پیش چشم ما آب نمی‌شود
البته دیگر چیز نمانده که آب بشود
فقط شبحی مانده «کالخیال»
شاید اگر برود بهتر باشد
اصلاً بگذار برود
مردم این شهر لیاقتش را ندارند
همسایه ها که برای عیادت آمده بودند، می‌گفتند او دیگر رفتنی است، پس بگذار برود...
سهم دنیا از او همین مقدار اندک بود
همین 18 سال
بگذار برود
ما هم با بغض گلوگیرمان کنار می‌آییم
بگذار حداقل مادر دیگر درد نکشد...

علی میری