«نظم عادلانه بین‌المللی از طریق چندجانبه‌گرایی اقتصادی» شعاری بود که آیت‌الله رئیسی شهریور سال گذشته آن را در سخنرانی خود در صحن سازمان ملل متحد مطرح کرد. مفهومی که طرح آن در سازمان ملل متحد و در کشوری که خود پرچم‌دار یک‌جانبه‌گرایی است، اهمیت ویژه یافت. درک واقعیت جهانی که برای عبور از یکجانبه‌گرایی در تکاپو و پوست‌اندازی است، از سوی جمهوری اسلامی ایران رویکرد تازه‌ای را در سیاست خارجی تهران رقم زده است؛ رویکردی که همگام با قدرت‌های نوظهور جهانی تلاش می‌کند به تعاملات بین‌المللی، نظمی عادلانه دهد.

عدالت به این معنا که تحمیل یک الگوی مشخص و خاص از سیاست، دیپلماسی، تفکر، گفتمان، اقتصاد و ...به جهان را از سوی آمریکا پایان دهد یا دستکم کاهش. واقعیت آن است که ایالات متحده آمریکا به سبب سال‌ها سلطه‌گری بر سیستم‌های اقتصادی، ضمن عادت به این رویه، با هرگونه اقدامی برای کاستن از این سلطه‌گری مبارزه کرده است.

لشکرکشی از غرب به شرق در جنگ با افغانستان و عراق، حضور در منطقه خاورمیانه، ایجاد اخلال در روندهای اقتصادی کشورهایی چون چین و بهره‌گیری از اهرم تحریم برای فشار به کشور یا سرزمینی که در مسیر عبور از هژمونی کاخ سفید قرار گیرد، سال‌هاست در دستور کار دولتمردان این کشور قرار دارد و تجربه تاریخی هم نشان می‌دهد که میان جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها دستکم در بنیان این سلطه‌گری اختلاف‌نظری وجود ندارد و اختلاف شاید در روش‌های اجرای آن باشد.