آسمان همیشه همین‌جا بوده؛ ساکت، تاریک، بی‌انتها.
اما حقیقتی پشت این سکوت وجود دارد… چیزی که چشم انسان توان دیدنش را نداشت.
برای همین بشر چشم‌های تازه‌ای ساخت؛ تلسکوپ‌هایی که هرکدام دریچه‌ای شدند به بخشی از یک داستان عظیم‌تر.
داستانی که هیچ‌کس تا امروز کامل نمی‌دانست.

وقتی هابل به قلب سحابی‌ها نگاه کرد، جهان برای اولین بار پرده‌ای از چهره‌اش را کنار زد.
وقتی جیمز وب نورهای نخستین لحظه‌های کیهان را ثبت کرد، فهمیدیم زمان هم قابل سفر است.
وقتی میرکت صدای رادیویی کهکشان‌های در حال برخورد را شنید، فهمیدیم سکوت آسمان فقط یک توهم بوده.
Gaia مسیر واقعی ستاره‌ها را نشانمان داد؛ و NuSTAR انفجارهای پنهانی را آشکار کرد که چشم هیچ موجود زنده‌ای توان دیدنش را نداشت.
هرکدام از این چشم‌ها قطعه‌ای از واقعیت را نشان دادند، اما تازه وقتی کنار هم قرار گرفتند، داستانی نمایان شد که تصورش هم آسان نبود.
جهان فقط یک فضای بزرگ نیست؛ یک روایت است. روایتی که با نور نوشته می‌شود، با موج گفته می‌شود و با زمان نفس می‌کشد.
این ویدیو سفری است در دل همان روایت.
جایی که تلسکوپ‌ها فقط ابزار نیستند؛ راویانی هستند که رازهای خاموش را روشن می‌کنند.
روزی که این تصاویر ثبت شدند، جهان برای لحظه‌ای کوتاه سکوتش را شکست…
و ما توانستیم چیزی را ببینیم که میلیاردها سال پنهان مانده بود ...