روزی شوالیه ای بود به اسم شوالیه نیکسون که به پادشاه و ملکش خدمت میکرد. م
لکه خانم جلو بندیای خیلی توپر و قشنگی داشت که کیـ- چیز ببخشید دل شوالیه نیک رو برده بود.
نیک که از دستی زدن خسته شده بود رفت پیش دوستش هراتیو، پزشک دربار، و افتاد به پاش که حاجی دستم به دامنت خیلی داره بم فشار میاد یکاری کو من دستم به ممه های بانو برسه.
هراتیو یه نگاه عاقل اندر سفیه به نیک جقی انداخت گفت اوکی ولی ریسکش بالاس باید بهم حق السکوت بدی اونم به دلار
هراتیو یواشکی رفت تو لباس زیر حاج خانم پودر خارش آور ریخت و وقتی ملکه از جیغ و داد قصرو گذاشت رو سرش سر پادشاهم گذاشت رو درش، هراتیو تخم جن گفت درمانش فقط تو بزاق بعضیاس که در اثر هوا بی اثر میشه یعنی باید مستقیم از دهان برسه به پوست
حالا کدوم کره خری تو بزاقش از اینا داره؟
خو معلومه شوالیه نیک!
و ادامشم دیگه خودتون گرفتین و... اوف اصن اوف
بعدا هراتیو اومد گفت عاقا پول ما رو بده، نیک که خرش از پل گذشته بود گفت برو گمشو بابااااااا
هراتیو دید عه اینجوریاس؟ اوکی
.
.
.
و اون پودر خارش آورو تو شرت پادشاه ریخت-
‌
‌
-کلیه و دمنه، با اندکی تغییر