متن ترانه مشهور ویلی نلسون که در ابتدای سریال لبه تاریکی پخش می شد :

مرهمی بود زمان به سال صفر
آنک قصه آغاز شد
انتخاب یک همسر
محبت مردی تنها
پیوندی ناگسستنی
اما چه به سادگی طوفید طوفان مرگ
آنگاه که آن دو آنگونه بهم می آمدند
آنک تنهایی و درد
مرد همچون کودکی گریست
همچون پلنگی در نیمه شب نعره برکشید
اسبش را زین کرد و دل کند و گریخت
مرهمی بود زمان به سال صفر
نگاه کن زمان در گذر است
مگر میشد فراموش کند
هر چند کوشید و کوشید و کوشید
در انبوه خاطراتش هنوز
برق نگاه معصومانه او میدرخشید
و بارها همچون کودکی گریست
همچون پلنگی در نیمه شب نعره برکشید
اسبش را زین کرد و دل کند و گریخت
مرهمی بود زمان به سال صفر
باید به زمان دیگری اندیشید

وبلاگ گروهی همساده ها
http://hamsadehha.blogsky.com