درباره ی کیفیت بالای مانگا صحبت کردیم، بد نیست بگم نمره ی 8.81 و رنک 25 بین تمام مانگاهای تاریخ (در سایت مای انیمه) خیلی حرف ها برای گفتن داره. در اپیک بودن اثر هیچ شکی نیست و تنها دغدغه ی باقی مونده برای پیش برد خوب اثر بحث عوامله. اما قبل از رسیدن به عوامل بیاین پتانسیل انیمه رو برای داشتن تعداد اپیزودهای کافی بررسی کنیم. یه مانگا داریم که در 5 جلد و 27 چپتر به پایان رسیده و اولین احتمالی که به ذهنمون می رسه، تموم شدن انیمه در یک فصله (منظور یک فصل از ساله). اما خوشبختانه یا بدبختانه (هنوز دقیقا نمی دونیم) بلند بودن طول هر چپتر احتمال دو فصله شدن رو هم افزایش می ده. حس می کنم اگه بخوایم خیلی خوب پیش بریم یک فصل برای انیمه کفایت می کنه و شاید بشه از بعضی جزئیات غیر مهم مانگا صرف نظر کرد. در غیر این صورت و در صورت دو فصله بودن احتمال پیش روی کند وجود داره و این مسئله می تونه به انیمه آسیب برسونه. با تمام این تفاصیل، احتمال دو فصله بودن اورنج همچنان کمتر از یک فصله بودن اونه اما هر جور که شد امیدواریم سرعت خوبی داشته باشه. تا اینجا برای هایپی که گفتم دلیل خیلی خوبی پیدا کردیم. با یکی از بهترین مانگاهای تاریخ روبرو هستیم و چه چیزی لذت بخش تر از این می تونه باشه که از پتانسیل این مانگا به خوبی استفاده بشه؟ همچنان منتظر هایپ بیشتر باشید.
رمنس، شوجو، سای فای، دراما و مدرسه. شما رو نمی دونم ولی وجود رمنس و شوجو برای من به تنهایی کافیه که برای دیدن یک عنوان ترغیب بشم و اون رو تست کنم. مگه این که خیلی فاجعه باشه. با توجه به اطلاعاتی که از انیمه در دسترسه، مخصوصا خلاصه داستان و وجود مانگای شاهکاری که می دونیم داستان آبکی نداره، سخت نیست به این نتیجه برسیم که در فاز رمنس و شوجو، داستانمون تکمیله تکمیله و قراره کلی صحنه ی دراماتیک و قشنگ ببینیم. با برقراری ارتباط بین آینده و گذشته، سای فای هم فرصتی برای خودنمایی پیدا می کنه و باز هم بعید به نظر می رسه که سای فای ژانر زائدی باشه. به نظر من وجود سای فای ابدا مزاحمتی ایجاد نمی کنه و حتی ماجرا رو جذاب تر می کنه. در مورد ژانر مدرسه هم که نیازی به صحبت نیست. رمنس – شوجو همراه با مدرسه و عدم وجود ایچی و هارم، به تنهایی کافی هستند تا به خوب بودن یک کار در فاز عشقولانه پی ببریم.