«هواتو دارم» از دوازده فصل تشکیل شده و قصّه‌ی زندگی شهید مهندس مرتضی عبداللهی است که از سال ۱۳۸۵ شروع می‌شود و در سال ۱۳۹۷ تمام می‌شود؛ روایت دوازده سال از زندگی پُرپیچ‌وخم و مملو از لحظه‌های ناب یک قهرمان. داستان از یک خواب شروع می‌شود؛ خوابی که سرچشمه‌ی تغییرات اساسی در یک انسان است؛ خوابی که همسر او قبل از ازدواجشان می‌بیند و تحوّل عجیبی را در او ایجاد می‌کند.
تک‌‌تکِ اعضای خانواده‌اش را به من سپرد؛ خانواده‌ی خودش که تمام شد، شروع کرد به سفارش اعضای خانواده‌ی من. از من خواست حواسم به همه باشد؛ منتظر بودم بین همه‌ی این حرف‌ها، سفارشی هم برای خودم داشته باشد؛ ولی چیزی نگفت. همه را که به من سپرد، از روی صندلی بلند شد؛ با همان چشم‌های اشک‌بار به مرتضی گفتم: تو که خیلی بامعرفت بودی، همه را سپردی، پس من چی؟ لبخند آرامی زد و گفت: نگران نباش، خودم هواتو دارم...»

کتاب را که تمام کردم، نگاهی چندباره به متن پشت جلد کتاب می‌اندازم و غرق می‌شوم در عنوان کتاب: «هواتو دارم».

محمّدرسول ملّاحسنی خوب بلد است برای کتاب‌هایش نام‌های خوب انتخاب کند؛ مثل کتاب «یادت باشد» و مثل کتاب «کاش برگردی». او در کتاب «هواتو دارم» روایتگر زندگی شهید مرتضی عبداللهی است؛ شهیدی که در بیست‌وسوّم آبان ۱۳۹۶ در دیرالزّور سوریه و در سی‌سالگی به شهادت رسید.