گاهی وقت ها غمگین نبودم
اما آنها فکر میکردند من غمگین ترینم .
میخواستم شنونده باشم
میخواستم سکوت اختیار کنم و آنها حرف هایم را از مغزم بخوانند !
اما این کم حرفیم مرا غمگین جلوه میداد
و آنها تاکید داشتند بر غمگین بودنم ، آنقدر که خودم هم باور کردم و یک عمر حرف نزدم و غمگین ماندم:))