غریبانه
هوالباقی
در رثای پدر بزرگوارم
از همان روزی که غم پیمانه دل را شکست
رفته ام از یاد اینجا گوشه ای در دور دست
من در اینجا مانده بودم از تو دور و در گداز
آن زمانی که اجل پیوند عمرت می گسست
اشک می بارید و باران بر وجودم سیل شد
چون غریبانه ز پا بنشستی و رفتی ز دست
نور دل بودی و بی تو گشته خاموش این دلم
نور جانت رفت و از چنگ شب تاریک جست
بس دعا کردیم و کوشش تا بمانی پیش ما
از دعا و کوشش ما معجزی صورت نبست
یاد باد آن دم که ما هشیار بودیم و پدر
بودی از معنای ناب زندگی شیدا و مست
رفتی و تنها شده مهدی و کس آگاه نیست
هیچ از این غم که درون سینه تنگ من است
مهدی رستگاری
شانزدهم تیرماه سال یکهزار و چهارصد خورشیدی
هفتم ژوئیه سال 2021 میلادی
دفتر شعر روزگاران
نظرات