اینو میذارم ک ابهامی راجع به فوتش واس کسی نمونه و هی چرت و پرت راجب کینگمون نگن!
این آخرین حرفای جونگهیونی هستن که دوستش توی پیج اینستاش داده:
این نامه ی جونگ به منه. قبلش خیلی باخانواده ش بحث کردم که اینو پخش کنم و بالاخره قبول کردن...‌
من دارم از درون میشکنم
افسردگی داره درونم میخزه و بالاتر میاد.
بالاخره منو میخوره... من نمیتونم بهش غلبه کنم.
از خودم متنفرم. من همه ی خاطراتمو از خودم دور کردم.
مهم نیس چقدر سعی کردم ازش دور بشم یا بخاطرش جیغ زدم. بی فایده بود... این جواب اون نبود!! اگه من نتونم جلوی این نفسهای بیهوده رو بگیرم... پس بهتره که قطعش کنم...
من میپرسم که کی میتونه جواب منو بده؟! و در آخر فقط خودمم که میتونم به خودم جواب بدم... اما این خیلی برام سخته که تمومش کنم. من خیلی توی سختی زندگی کردم.. تو ممکنه بگی؛ من سعی میکردم که ازش فرار کنم و دور بشم.
بله. من میخواستم که ازش فرار کنم.
بخاطر خودم.
بخاطر خودم.
تو میپرسی؛ اونجایی که من میخوام برم... چه کسی منتظرمه؟! خودم.
فقط خودم.
و فقط... خودم تنها هستم.
تو میپرسی، چرا من همیشه حافظه مو از دست میدم... و تو میگی که این بخاطر شخصیت منه!
من میدونم... در آخر، همه ی اینا تقصیر منه.
(ادامه توی کامنتا)