خردمند مردم هنر پرورند.
هنر و فرهنگ در کشوری که داعیه و مدعی جدی است در روزگار کنونی چه جایگاهی دارد؟ مگر نه اینکه ، مدرسه محل تربیت و رشد وتعالی دانش آموز است و هنر ابزار این تعالی ؟ پس چرا فعالیتهای فرهنگی وهنری در مدارس در حاشیه قرار دارد؟

در سیستم بیمار آموزش وپرورش که مافیای کنکور قلب آموزش وپرورش را نشانه گرفته واجازه نمی دهد خون تازه علم خواهی و دانش جویی نه رتبه ی برتر کنکور پروری در رگهای آموزش وپرورش جاری گردد و اولویت در مدارس نه پرورش دانش آموز دارای مهارت وهنر ونه حتی دانش آموز خواهان و جویای علم که دانش آموز کنکور محور است ، هنر وفرهنگ چه جایگاهی دارد؟

اکنون که متاسفانه به برکت کرونا علم و سواد دانش آموزان هم آنقدر آب رفته که هیچ خیاط ماهری نمی تواند لباس علم را به این تن رنجور اندازه کند.

در بسیاری از کشورها توسعه مهارت های فردی و گروهی و هنری نه به عنوان بخش جنبی سیستم آموزش وپرورش که به عنوان اولویت های اصلی در نظر گرفته شده.در اغلب این کشورها تقویت حس زیبایی شناختی ، هنرهای دستی ، موسیقی ، و ادبیات هنری مثل شعر وداستان نه به عنوان یک فعالیت فوق برنامه که به عنوان سرفصل های اصلی درسی محسوب میشوند.

در کشور ما درس هنر که جدی گرفته نمی شود و فعالیتهای فرهنگی وهنری صرفا به عنوان فعالیتهای فوق برنامه رسیمت دارد و اگر مسابقات فرهنگی وهنری هر ساله برگزار نمی شد ، شاید استعداد داشن آموزان هرگز مجال بروز پیدا نمی کرد.

به یاد داشته باشیم در زمان بی حوصلگی ونداشتن حال خوش ،خواندن یک بیت شعر ، رفتن به نگارخانه وگالری ، تماشای یک فیلم ، گوش دادن یک قطعه موسیقی قطعا باعث دلخوشیمان می شود.

به یاد داشته باشیم که شهریار چند ترم پزشکی خواندشاید اگر پزشکی می خواند فرد پولدار و موفقی می شد اما هرگر شهریار نمی شد.

به یاد داشته باشیم به بهانه درس، اجازه ظهور وبروز استعدادهای هنری و فرهنگی را از فرزندان سرزمینمان نگیریم ، مگر فارابی فیلسوف نبود اما نوازنده هم بود.

به یاد داشته باشیم در قبال استعدادهای فرزندان سرزمینمان مسئول هستیم.

به یاد داشته باشیم علم را به خاطر ارزش بالای علم ودانش بیاموزیم نه به خاطر کنکور ،مگر ابن سینا، فلسفه و پزشکی را به خاطر کنکور آموخت؟
https://artcultureschool.blogsky.com