«بوسلیک» از مقامهای قدیمی در موسیقی ایران است. صفی الدین ارموی در کتاب الادوار (قرن هفتم هجری هم دوره با سعدی و مولانا) این مقام را با مشخصه ی «بقیه طنینی طنینی» ( نیم پرده، پرده، پرده) معرفی کرده است و گفته این فواصل در ایجاد روحیه و شجاعت و قوت مؤثرند و ترکها به آن علاقه زیادی دارند در همان ادوار در مغرب زمین در موسیقی کلیسایی مدهای فریژین و لوکرین بسیار نزدیک به این مقام بودند .
از نظر کسانی که با موسیقی ایرانی آشنایی کمی دارند این مقام همان شور تعدیل شده است ولی در موسیقی ایرانی اختلاف ربع پرده ای، اختلاف زیادی بوده و منجر به شکل گیری دستگاه و آوازی جدید می شود مثل اختلاف سه گاه و چهارگاه و یا اختلاف ماهور و بیات ترک که همین مقدار هستند.
با این حال این مقام در برخی مایه های موسیقی ایرانی همچون نهفت نوا، بیات راجه، حجاز ابوعطا، عبری در بیات اصفهان و ... قابل شنیدن است.
اما در سرزمینهای شرقی از جمله خراسان، آسیای میانه، کشورهای ترک زبان و شبه قاره هند این نغمات با اسامی مختلفی همچنان جاری است.
سلمان سالک
خرداد ۱۴۰۰
#تار #تارنوازی #تارنوازان