من با گذشت زمان خیلی چیزها را فهمیدم.
اما مهم ترین آنها این بود که زمان هرگز درد را درمان نمی کند ، فقط میان تو و درد فاصله می اندازد
تا به درد عادت کنی و آن را جزئی از خودت بدانی .
در حقیقت زمان درد را در وجودت می دواند و گذشته ات را می سازد.
گذشته ای که فرار از آن ممکن نیست ،
چون زندگیست دیگر ...
چیزی که تو را زنده نگه داشته است.