یک نفس ای پیک سحری
بر سر کویش کن گذری
گو که ز هجرش، به فغانم، به فغانم
ای که به عشقت زنده منم
گفتی از عشقت دم نزنم
من، نتوانم، نتوانم، نتوانم......
این تصنیف در سال 1337 توسط پروین زهرایی منفرد اجرا شده است.
1317 - 19 امرداد 1402