قرآن کلام وحی، کلام خداوند و کلام خالق انسان است. عام است و فراگیر، که در کلیات و حتی بسیاری از جزئیات حیات بشر به عالمانه‌ترین شیوه‌ها وارد شده است، «ونزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء وهدی ورحمه وبشری للمسلمین». [۱] قرآن کتاب هدایت است. «ذلک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین». [۲] و این تنها هدف نزول رسالت قرآن و بعث پیامبران است و البته لازمه هدایت تربیت است. قرآن راه را می‌نمایاند، «ان الدین عند الله الاسلام. [۳]
اما به این نیز بسنده نمی‌کندو با برترین شیوه‌ها و روش‌ها انسان را گام به گام در این طریق راهنمایی می‌کند. به او می‌آموزد که چگونه این حیات مادی و معنوی را به حیات طیبه الهی بدل کند. در حقیقت قرآن هم مربی و هم هادی انسان است. وقتی از انسان سخن می‌گوید، چنان از اسرار پر رمز و راز او پرده بر می‌دارد که هیچ انسان شناسی را یارای چنان ادعایی نیست. او را با تمام جوانب و ابعاد، ویژگی‌های فطری، نقاط قوت و ضعف و توانمندی‌ها و استعدادهایش باز می‌شناساند.