در موسیقی ایرانی چند سبک اصلی وجود دارد که هرکدام ویژگی‌ها و شاخه‌های خاص خود را دارند. مهم‌ترین سبک‌ها عبارتند از:

۱. موسیقی سنتی ی ردیف‌دستگاهی که به عنوان موسیقی کلاسیک ایرانی هم شناخته می‌شود و شامل هفت دستگاه (شور، سه‌گاه، همایون، چهارگاه، نوا، راست‌پنجگاه، ماهور) و پنج آواز (ابوعطا، بیات ترک، افشاری، دشتی، بیات اصفهان) است. هر دستگاه و آواز مجموعه‌ای از گوشه‌ها و ملودی‌های خاص خود را دارد.

۲. موسیقی محلی یا فولکلور که در مناطق مختلف ایران مانند کردستان، لرستان، آذربایجان، خراسان، سیستان و بلوچستان و جنوب ایران رواج دارد. هر منطقه سبک، ساز و ریتم‌های خاص خود را دارد؛ مثلاً موسیقی کردی، لری، آذری، خراسانی و جنوبی.

۳. موسیقی پاپ ایرانی که از دهه‌های اخیر رواج یافته و با الهام از موسیقی غربی و تلفیق با عناصر ایرانی شکل گرفته است.

۴. موسیقی تلفیقی یا فیوژن که ترکیبی از عناصر موسیقی سنتی، محلی و مدرن است و در سال‌های اخیر رشد زیادی داشته.

۵. موسیقی مذهبی و آیینی مانند نوحه‌خوانی، تعزیه و سماع که در مناسبت‌های مذهبی و آیینی اجرا می‌شود.

در کنار این‌ها، موسیقی‌های خاص‌تری مثل موسیقی مقامی، موسیقی کلاسیک غربی با اجرای ایرانی، موسیقی کودک و موسیقی فیلم هم در ایران اجرا می‌شوند. هر سبک، سازها، ریتم‌ها و فضای احساسی متفاوتی دارد و بازتاب‌دهنده فرهنگ و تاریخ غنی ایران است.

سبک‌های موسیقی در جهان بسیار متنوع و گسترده‌اند و هر کدام زیرشاخه‌های مخصوص به خود را دارند. طبق منابع معتبر، برخی از مهم‌ترین سبک‌های موسیقی و زیرشاخه‌های معروف آن‌ها عبارتند از:

موسیقی کلاسیک که خود به دوره‌هایی مثل باروک، کلاسیک، رمانتیک، مدرن و معاصر تقسیم می‌شود.
پاپ که زیرشاخه‌هایی مانند دنس پاپ، تین پاپ، سینث‌پاپ و پاپ راک دارد.
راک با زیرشاخه‌هایی مثل هارد راک، آلترناتیو راک، پانک راک، پراگرسیو راک و متال.
جاز که