""اون زمان همه چی برام جدید بود
به دلیلی همه چیز رقت بار و تحقیر آمیز بود برام
بارها وقتایی بود تو زندگیم
که حس میکردم دیگه نمیتونم ادامه بدم..
...
من فقط میخوام که
زودتر بزرگ شم
فکر میکردم وقتی که آدما بزرگ میشن
میتونن کاسه های گرم رو حمل کنن با دستای خالیشون
درست مثل مامانم..
فکر میکردم مثل گئونگ جا میشن
که بدون نگرانی حتی وقتی طلبکارا پشت درن غذا میخورن
..
فکر میکردم وقتی بزرگ میشی
دستات و قلبت تو حالت عادی پینه میبنده
ولی همه چی هنوزم برام خیلی تلخ و سوزناکه
من هر روز تو درد خودم سوختم
ولی هنوزم هر بار درد داره هر بار آسیب میبینم..

/هرجا که امید باشه همیشه سختی هم همراهشه../
..
- فقط من تنها آدم احمقم تو دنیا که فکر میکنم بزرگ شدن خوبه؟
- اونا تظاهر میکنن که بزرگ شدن، یه آدم بالغن
چون مردم بهشون میگن آدم بالغ یه بزرگسال
..
شاید چونکه این اولین بارمه
که یه مادر یه همسر و یه بزرگسالم..
نمیدونم چرا
همه چی اینقد سخت و طاقت فرسات
/هرجا که یه امیدی جوونه بزنه همیشه یه سختی هم همراهشه../""

/من خیلی خوشحالم./