می دونستی که خاک، فرش منه،
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
می دونستی فقط، تو رو دارم ،
رفتی نموندی
چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی
می دونستی که خاک ، فرش منه ،
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
می دونستی فقط ، تو رو دارم ،
رفتی نموندی
چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی
درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه
همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه
درویشم و دنیا ، واسم یه مشت خاکه
همه دار و ندارم ، فقط یه دل پاکه
می دونستی که خاک ، فرش منه ،
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره
قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره
درویش رو هر گلیم پاره ، شب رو سر می آره
قطره با یه دریا ، براش فرقی نداره
می دونستی که خاک ، فرش منه ،
رفتی نموندی
چرا بخت سپیدو ، به سیاهی نشوندی
می دونستی فقط ، تو رو دارم ،
رفتی نموندی
چرا مرغِ امیدو ، از این خونه پروندی