من حس میکنم این یکی از دو تا آهنگاییه که تو آلبوم کوسابی برای کات-تون نوشته شده،کسی که نوشتتش هم قبلا باهاشون کار کرده و از رو تویتاش و حرفاش باید بگم اینو واقعا با همه ی وجودش برای کات-تون نوشت.این آهنگ وقتی چهار نفر شدن ریلیز شد اگه یه جورایی با معنی بخونین احساسمو متوجه میشین،مخصوصا که ققنوس نماد تولدی دوباره ست.اگه هم نخواین منظوری بگیرین همچنان یه آهنگ فوق العاده قشنگه و من اینشو دوست دارم.چیزی که همه میتونن بشنون.

موزیکشم عالیهههههههههههههههههههههههههههه...به قول خودشون چیزی که ما هایفنا بهش میگیم صدای کات-تون...استایل اصیل کات-تون...
تمپش یا همون ریتمش بیشترین چیزیه که منو جذب میکنه...با یه چیز آروم شروع نمیکنه از اول تا ته اوج بگیره،تند شروع نمیکنه ولی بعد آروم و اروم تر شه(که البته جفتشون خوبه و حوصله سربر نیست)،یکنواخت هم نیست،چیزی که توش دوست دارم اینه که هی ریتمش بالا پایین میشه...زمزمه،فالستو،اروم،بلند،فریاد،دوباره زمزمه،پایین،بالاتر،پایین ترین،فریاد و تا اخر...اصلا خون تو رگامو به جوش میاره!

یه خوبی دیگه که مال فقط اجراشه.معنی هر خط تو چهره ی کسی که میخونتش القا میشه واقعا این تیکه رو خوشم اومد وقتی دیدم.
جلوه های ویژشم که دیگه بماند!!!!جلوه های این اجرا(و کلا این کنسرت) ایده ی مستقیم خود اعضای کات-تونه.

مشعلها،قبل از شروع آهنگ یه مراسم دنس توسط جونیورها بود که مشعلها روشن شد،دقت کردین جونیورا در برابر مشعلها چه کوچیکن.
مشعلها و دنس یه طوری طراحی شدن که انگار داره یه اتفاقی شروع میشه یه چیز بزرگ و مهم از دنیای افسانه های باستانی