«قسمت اول»
مادر آیت الله سید علی خامنه‌ای، بانو خدیجه میردامادی، زنی شجاع بودند. این خصلت در همه‌ی امور زندگی ایشان نمود داشت.
«در منزل ما معروف بود که اگر پدرم محجوب و دور از هیاهو است، مادرم زنی است که در آن جایی که لازم باشد در مسائل غوغایی وارد می شود، اظهارنظر می‎کند.»
این ویژگی در دوره مبارزه پسرانش با حکومت پهلوی، بارها، چه در برخورد با مأموران دستگاه امنیتی و چه در ملاقات با پسران زندانی‌اش بروز داشت. می‎گویند در این موارد دیده نشد که زبان التماس به کار بَرَد و در برابر اهانت یا درشت‎گویی‌های مأموران کوتاه بیاید. کسی یاد ندارد بانو میردامادی در میان خانواده یا نشست‌های خویشاوندی از زندان رفتن فرزندان خود شکوه کرده باشد. او در برابر اظهار ترحم دیگران می‌‎ایستاد و به آنان گوشزد می‌کرد که این اقدام دلسوزی ندارد؛ مبارزه کرده، در راه خدا زندان رفته؛ اگر افتخار نمی‌کنید، به ترحم شما هم نیازی نیست.
«هر بار از زندان می آمدم بیرون، می شنیدم که مادرم برخوردهایش این طوری بوده، مقدار زیادی از خستگی من درمی‌آمد.»
--------------------------------------------------------------------------
خانه انقلاب اسلامی | www.enghelab.ir