ادامه خطبه 17 :
2. روانشناسى مدّعیان دروغین قضاوت :
در میان مردم ، با نام قاضى به داورى مى نشیند ، و حلّ مشکلات دیگرى را به عهده مى گیرد ، پس اگر مشکلى پیش آید ، با حرف هاى پوچ و تو خالى و رأى و نظر دروغین ، آماده رفع آن مى شود.
سپس اظهارات پوچ خود را باور مى کند ،
عنکبوتى را مى ماند که در شبهات و بافته هاى تار خود چسبیده ، نمى داند که درست حکم کرده یا بر خطاست ؛ اگر بر صواب باشد مى ترسد که خطا کرده، و اگر بر خطاست، امید دارد که رأى او درست باشد.
نادانى است ، که راه جهالت مى پوید ، کورى است که در تاریکى ، گمشده ی خود را مى جوید ، از روى علم و یقین سخن نمى گوید ، روایات را بدون آگاهى نقل مى کند ، چون تند بادى که گیاهان خشک را بر باد دهد ، روایات را زیر و رو مى کند ، که بى حاصل است.
به خدا سوگند ، نه راه صدور حکم مشکلات را مى داند ، و نه براى منصب قضاوت أهلیّت دارد.
آنچه را که نپذیرد علم به حساب نمى آورد ، و جز راه و رسم خویش ، مذهبى را حق نمى داند ، اگر حکمى را نداند ، آن را مى پوشاند تا نادانى او آشکار نشود ، خون بى گناهان از حکم ظالمانه او در جوشش ، و فریادِ میراثِ بر باد رفتگان ، بلند است.
به خدا شکایت مى کنم از مردمى که در جهالت زندگى مى کنند و با گمراهى مى میرند ،
در میان آنها ، کالایى خوارتر از قرآن نیست ، اگر آن را آنگونه که باید بخوانند ،
و متاعى سود آورتر و گرانبهاتر از قرآن نیست اگر آن را تحریف کنند ،
و در نزد آنان ، چیزى زشت تر از معروف ، و نیکوتر از منکر نمى باشد.



https://www.namasha.com/v/tWeyjmdk
https://www.namasha.com/v/gbx839xJ